کد مطلب:48483 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » قرآن

مراد از رزق خداوند در آية 131 سورة مبارك طه چيست؟

1. از موارد كاربرد واژة رزق در قرآن كريم، چنين برميآيد كه هر آن چه در آن، شائبه و انگارة عطا و بخشش باشد، رزق ناميده ميشود; البته، اين كلمه در كاربرد نخست آن، تنها به خوردنيها اطلاق ميشده، آنگاه در معناي آن توسعه داده و شامل تمام چيزهايي شده است كه به انسان ميرسد و از آن سود ميبرد; مانند مال، جاه و مقام، فاميل و مانند آن; چنان كه در سورة مبارك بقره، آية 233 در مفهوم پوشيدني; در سورة مبارك مؤمنون، آية 72 به معناي اجر و مزد الهي و در آية 88 سورة مبارك هود در نبوت و علم اطلاق شده است. به طور خلاصه، آنچه مخلوقات به آن سود برده، از خير آن بهرهمند ميشوند، رزق ناميده ميشود.(تفسير الميزان، علامه طباطبايي;، ج 3، ص 137، مؤسسة الاعلمي للمطبوعات.)

2. در آية شريف مورد پرسش، اين كه منظور از رزق الهي چيست، ميتوان گفت: با توجه به قسمت نخست آيه كه ميفرمايد: و لا تَمُدَّنَّ عَينَيكَ اِليَ ما مَتَّعنا بِهِ اَزوَجـًا مِنهُم زَهرَةَ الحَيوَةِ الدُّنيا لِنَفتِنَهُم فيهِ; و هرگز چشمهاي خود را به نعمتهاي مادي، كه به گروههايي از آنها دادهايم ميفكن كه اينها شكوفههاي زندگي دنياست و براي آن است كه آنان را با آن بيازماييم.. مراد از رزق، رزق و روزي آخرتي است.(تفسير الميزان، همان، ج 14، ص 238 / مجمعالبيان، طبرسي، ج 7، ص 68 ، مؤسسة الاعلمي للمطبوعات.) برخي ديگر آن را به ايمان و اسلام، قرآن و آيات الهي و روزيهاي حلال و پاكيزه نيز، معنا كردهاند.(تفسير نمونه، آيتالله مكارم شيرازي و ديگران، ج 13، ص 342، دارالكتب الاسلامية.)